«Έχω εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. Είναι άνθρωποι που πατάνε γερά στον αέρα.» Έτσι επέλεξε ο Αρκάς να σατιρίσει τους χειρισμούς της κυβέρνησης. Αυτή ήταν και η θρυαλλίδα του διαδικτυακού bullying που υπέστη ο γνωστός σκιτσογράφος. Από κακοήθη σχόλια μέχρι και υπαινιγμούς ότι χρηματίζεται από συγκεκριμένα κέντρα για τα σκίτσα του. Δε λέω, μέσο πειθούς είναι και η επίθεση στο ήθος του αντιπάλου. Αλλά απέχει αρκετά, από τη στοχοποίηση κάθε διαφορετικής γνώμης, πρακτική που πλέον μεγάλη μερίδα όσων εκφέρουν δημόσιο λόγο, χρησιμοποιεί.

Έτσι, στα λογής λογής τηλεοπτικά/ διαδικτυακά δικαστήρια οι ετυμηγορίες διατυπώνονται πριν καν στοιχειοθετηθούν. Χρηματοδοτούμενος από το Μπόμπολα ο Αρκάς, εχθρός της Ορθοδοξίας ο γέροντας Παστίτσιος και μερκελιστές όσοι διαδήλωσαν Μένουμε Ευρώπη. Η δε βουλή, γέμισε ξαφνικά προδότες, γερμανοτσολιάδες και τσιράκια των δανειστών που συνήθισαν στα τέσσερα. Μήπως όμως, η τροπή αυτή του δημόσιου διαλόγου «ξυπνά μέσα μας το ζώο»;

Έτσι, στα λογής λογής τηλεοπτικά/ διαδικτυακά δικαστήρια οι ετυμηγορίες διατυπώνονται πριν καν στοιχειοθετηθούν. Χρηματοδοτούμενος από το Μπόμπολα ο Αρκάς, εχθρός της Ορθοδοξίας ο γέροντας Παστίτσιος και μερκελιστές όσοι διαδήλωσαν Μένουμε Ευρώπη. Η δε βουλή, γέμισε ξαφνικά προδότες, γερμανοτσολιάδες και τσιράκια των δανειστών που συνήθισαν στα τέσσερα. Μήπως όμως, η τροπή αυτή του δημόσιου διαλόγου «ξυπνά μέσα μας το ζώο»;

Έτσι, στα λογής λογής τηλεοπτικά/ διαδικτυακά δικαστήρια οι ετυμηγορίες διατυπώνονται πριν καν στοιχειοθετηθούν. Χρηματοδοτούμενος από το Μπόμπολα ο Αρκάς, εχθρός της Ορθοδοξίας ο γέροντας Παστίτσιος και μερκελιστές όσοι διαδήλωσαν Μένουμε Ευρώπη. Η δε βουλή, γέμισε ξαφνικά προδότες, γερμανοτσολιάδες και τσιράκια των δανειστών που συνήθισαν στα τέσσερα. Μήπως όμως, η τροπή αυτή του δημόσιου διαλόγου «ξυπνά μέσα μας το ζώο»;

Ακόμη και αν συμβιβαστούμε με την (απεχθή) ιδέα, πως τέτοια είναι τα πολιτικά ήθη του τόπου μας πλέον, αφού με τέτοιους όρους διεξάγεται ο πολιτικός διάλογος, η περίπτωση του Αρκά παραμένει ιδιάζουσα. Είναι προϊόν σάτιρας! Αν λοιπόν, ο ταλαντούχος συμπατριώτης μου Λαζόπουλος, νομιμοποιείται (και καλά κάνει!) να τα λέει έξω από τα δόντια και ενίοτε με ιδεολογικό πρόσημο που απηχεί συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, ποιος ενοχλήθηκε από το στρογγυλεμένο (σχεδόν απολιτίκ!) χιούμορ του Αρκά;

Ο Μάνος Χατζιδάκις έγραφε τον Φεβρουάριο του 1993, για το φασισμό. «Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.» Πόσο επίκαιρος! Ας κρατήσουμε λοιπόν τα πόδια μας στέρεα στο έδαφος, χωρίς να περιορίζουμε την πολιτική μας σκέψη σε «χαμηλές πτήσεις». Κι αν η σάτιρα καμιά φορά φλερτάρει με τις κόκκινες γραμμές μας, θυμηθείτε τη ρήση του Βολτέρου. Εκεί πάνω, είναι χτισμένη η αστική Δημοκρατία μας.