Θὰ σᾶς ἐκμυστηρευτῶ κάτι! Πάντα μὲ γοήτευαν οἱ τραγικοὶ χαρακτῆρες στὴ μυθοπλασία. Θὲς γιατί λειτουργοῦν ὡς καταλῦτες στὴν πορεία τοῦ δράματος, θὲς γιατί ρίχνονται μὲ θάρρος ἀξιοθαύμαστο σὲ μάχη ἄνιση μὲ τὸν κακὸ τοὺς ἑαυτό, θὲς γιατί ὅλοι μας θὰ μπορούσαμε μὲ τὸν ἕνα ἢ μὲ τὸν ἄλλο τρόπο νὰ βρεθοῦμε κάποια στιγμὴ στὴ θέση τους;

Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τραγικοῦ χαρακτῆρα εἶναι ὁ Peter Russo. Τὸν γνωρίσαμε βλέποντας House of Cards. Ὁ Peter εἶναι μέλος τῆς ἀμερικανικῆς Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων ἀπὸ τὴν Pennsylvania. Ὄντας εὐάλωτος στὰ πάθη του, μπλέκει. Καὶ γιὰ νὰ ξεμπλέξει, χωρὶς νὰ ὑποστεῖ τὸ ἀνάλογο πολιτικὸ κόστος, ἐνδίδει στοὺς κλιμακούμενους ἐκβιασμοὺς τοῦ ἀδυσώπητου πρωταγωνιστῆ τῆς σειρᾶς, Frank Underwood. Καταντᾶ ἔτσι μαριονέτα, στὰ χέρια τοῦ δεξιοτέχνη πάτρωνά του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν τολμᾶ νὰ ἀρθρώσει σοβαρὸ ἀντίλογο οὔτε στὸ ἐνδεχόμενο κλείσιμο τῶν ναυπηγείων τῆς ἐκλογικῆς του περιφέρειας, ποὺ θὰ ἔριχνε στὴν ἀνεργία χιλιάδες ἀπὸ τοὺς πολῖτες ποὺ τὸν ἐξέλεξαν. Ὅταν δέ, παύει νὰ εἶναι χρήσιμος στὸ δυνάστη του, δολοφονεῖται. Καὶ ἡ ζωὴ συνεχίζεται...

Στὴν Ἑλλάδα τῆς ἀπύθμενης μεταπολιτευτικῆς ἀσυδοσίας, ὁ Peter Russo θὰ μποροῦσε κάλλιστα νὰ εἶναι ὑπαρκτὸ πρόσωπο τῆς δημόσιας σφαίρας. Ἐνδεχομένως νὰ ὀνομαζόταν Πέτρος Ροῦσσος, ἐνδεχομένως καὶ κάπως ἀλλιῶς. Σίγουρα πάντως, κάποιο σκοτεινὸ μυστικὸ θὰ τὸν κατέτρυχε. Καὶ ὅλο καὶ κάποιος στυγνὸς μακιαβελιστὴς θὰ βρισκόταν νὰ ἐπωφεληθεῖ ὑποβιβάζοντας ἔτσι τὸν wanna-be πρωταγωνιστή μας σὲ ρόλο δευτερεύοντα μὲ ἡμερομηνία λήξης. Σᾶς φαίνεται ἀπίθανο; Ἐμένα καθόλου.

Γιατί σᾶς τὰ λέω ὅλα αὐτά; Τὴν προηγούμενη βδομάδα ὁ ὑποψήφιος γιὰ τὴν προεδρία τοῦ νέου πολιτικοῦ φορέα τῆς κεντροαριστερᾶς, Ἀπόστολος Πόντας, ἐμφανῶς ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὸ στὶλ τοῦ δολοπλόκου Frank Underwood εἶπε νὰ τὸν μιμηθεῖ. Ἔβγαλε, τὸ λοιπόν, ἕνα προεκλογικὸ σπότ, πιστὴ ἀντιγραφὴ τοῦ προεκλογικοῦ σπὸτ μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Frank Underwood διεκδικοῦσε τὴν προεδρία τῶν Η.Π.Α. Βέβαια ὁ Ἀπόστολος Πόντας δὲν πρωτοτύπησε κοπιάροντας τὸν κεντρικὸ χαρακτῆρα τοῦ House of Cards. Πρῶτος διδάξας εἶναι ὁ Ἀλέξης Τσίπρας! Τὴν περίφημη φράση του «εἴμαστε κάθε λέξη τοῦ Συντάγματος», ποὺ τόσο ἱερὸ ρῖγος προκάλεσε ὅταν ἀκούστηκε ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς, τὴν εἶχε πεῖ πρῶτος ὁ... Frank Underwood!

Τὰ social media ἀντιμετώπισαν τὴν περίπτωση τοῦ Ἀπόστολου Πόντα μὲ θυμηδία καὶ ἀπαξίωση δυσανάλογες αὐτῶν ποὺ ἐπέδειξαν στὴν περίπτωση τοῦ ἀγαπημένου τους παιδιοῦ, Ἀλέξη Τσίπρα. Ἐγὼ προβληματίστηκα! Ὄχι τόσο γιατί μεγάλη μερίδα τοῦ πολιτικοῦ προσωπικoὺ τῆς χώρας κατὰ βάθος θὰ 'θελε νὰ μοιάζει τοῦ ἀδίστακτου, πλὴν ὅμως ἀποτελεσματικοῦ Frank. Πιὸ πολὺ γιατί διαπιστώνω καθημερινὰ πὼς ἡ μεγάλη μερίδα τοῦ πολιτικοῦ προσωπικοῦ τῆς χώρας, σὲ ἀντίθεση μὲ ὅσα ἐνδεχομένως νὰ φαντασιώνεται, μᾶλλον προσιδιάζει περισσότερο στὸν ἄμοιρο Peter. Ἄβουλοι καὶ ἐξαρτημένοι, ἕρμαια τῆς ἀνάγκης τους νὰ ἐπανεκλεγοῦν, ἕτοιμοι νὰ ἐνδώσουν σὲ κάθε λογῆς ἐκβιασμὸ καὶ ἐν τέλει τόσο ἀναλώσιμοι.